Vroom Geprevel

De hemel was zoals jouw glimlach,

Mooier bij het aanbreken van de nieuwe dag.

Niet vaak dacht ik aan die fletse vegen,

Louter zomers op onbereden wegen.

Met roz'-getint ochtendgloren,

Mijn havermout het liefst volkoren,

Toen dacht ik plots daar onder die tafel,

'Spot ik daar een zoetsappig Luikse wafel?'

Maar nee mijn ogen hadden mij bedrogen,

Ach en wee, mijn kansen vervlogen.

Het licht breekt in de ochtendschemer,

Hemelflitsen storten door de ether,

Mijn gedachten als vlindervleugels in de storm,

De Luikse wafel waarvan ik droomde was enorm.

De hagel getrotseerd,

Mijn liefste bloesem ongedeerd.

Daar in 't schap even later,

Staat mijn wafel en volkoren haver.