Tussen de maan en de hemel: verschil tussen versies
k Kleine atmosfeer veranderingen |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
Zwetend word ik wakker. ''Waar ben ik?'' | Zwetend word ik wakker. ''Waar ben ik?'' | ||
Met moeite open ik mijn ogen. Het blauwe licht van de aarde schijnt mijn slaapcabine in. Door de andere ramen zie ik de diepte van de ruimte terug kijken. Miljoenen sterren fonkelen harmonieus tegen de donkere achtergrond. Gapend maak ik me los van de gordels die me aan mijn bed bevestigen. "De warmte generator zal wel weer een storing hebben" mompel ik zachtjes tegen mezelf. Met een flinke zet draai ik de deur open die de slaap hal onderscheidt van het bovenste compartiment van de [[GPMRM-31]]. De duisternis van de kamer verdwijnt snel door de lampen van wel duizend en negen lumen. De kabels van de machines lijken amateuristisch aan de grond | Met moeite open ik mijn ogen. Het blauwe licht van de aarde schijnt mijn slaapcabine in. Door de andere ramen zie ik de diepte van de ruimte terug kijken. Miljoenen sterren fonkelen harmonieus tegen de donkere achtergrond. Gapend maak ik me los van de gordels die me aan mijn bed bevestigen. "De warmte generator zal wel weer een storing hebben" mompel ik zachtjes tegen mezelf. Met een flinke zet draai ik de deur open die de slaap hal onderscheidt van het bovenste compartiment van de [[GPMRM-31]]. De duisternis van de kamer verdwijnt snel door de lampen van wel duizend en negen lumen. De kabels van de machines lijken amateuristisch aan de grond te zijn gelast. Ik zweef naar binnen. De apparatuur van het schip ringt, de server pingt en de warmte generator zingt: <code>> Waarschuwing, Vul de watertank bij!</code>. De GPMRM-31 is een ouder model raket uit 2083 waarvan de warmte generator niet automatisch wordt hervuld. Dit zou te veel complexiteit hebben toegevoegd aan het ontwerp van het schip. | ||
Ik vlieg langs de slaapcabines terug richting het compartiment met de vloeistoftanks. Ik draai de grote deur open nadat het systeem me heeft geïdentificeerd. Voor me bevinden zich honderden vaten gevuld met allerlei vloeistoffen waarvan ik de namen überhaupt niet eens herken. Ik ga alle vaten langs; stikstof, carbinol, neon, hafnium, het gaat maar door. De labels van sommige vaten zijn ook doorgekrast met vreemde namen ernaast getekend waarvan ik de betekenis niet weet zoals ''G.v.B''. Na bijna alle labels langs te gaan vind ik eindelijk het juiste vat. Iedere keer lijkt die toch weer verrassend klein. Ik pak het waterreservoir van de warmte generator erbij en vul deze tot nodig is. "Nu kan die weer een week door" vertel ik mezelf. Waar het water vandaan komt blijft voor mij ook een mysterie. Ik ben niet wijs genoeg om dat te weten. Met het reservoir in hand reis ik door het doolhof van vaten heen, en ga ik naar een van de terminals die verbonden is met de server. Ik vraag de terminal "Wat is de status van onze reis?" De terminal antwoord: <code>> De reis loopt voorspoedig maar sommige apparatuur vereist onderhoud.</code> "Welke apparatuur heeft hulp nodig?" <code>> De warmte generator en de fusiekern hebben onmiddellijk aandacht nodig.</code> "Hoelang totdat we aankomen op de [[Maanbasis]]?" vraag ik. | Ik vlieg langs de slaapcabines terug richting het compartiment met de vloeistoftanks. Ik draai de grote deur open nadat het systeem me heeft geïdentificeerd. Voor me bevinden zich honderden vaten gevuld met allerlei vloeistoffen waarvan ik de namen überhaupt niet eens herken. Ik ga alle vaten langs; stikstof, carbinol, neon, hafnium, het gaat maar door. De labels van sommige vaten zijn ook doorgekrast met vreemde namen ernaast getekend waarvan ik de betekenis niet weet zoals ''G.v.B'' met iets van 11 krasjes erna. Na bijna alle labels langs te gaan vind ik eindelijk het juiste vat. Iedere keer lijkt die toch weer verrassend klein. Ik pak het waterreservoir van de warmte generator erbij en vul deze tot nodig is. "Nu kan die weer een week door" vertel ik mezelf. Waar het water vandaan komt blijft voor mij ook een mysterie. Ik ben niet wijs genoeg om dat te weten. Met het reservoir in hand reis ik door het doolhof van vaten heen, en ga ik naar een van de terminals die verbonden is met de server. Ik vraag de terminal "Wat is de status van onze reis?" De terminal antwoord: <code>> De reis loopt voorspoedig maar sommige apparatuur vereist onderhoud.</code> "Welke apparatuur heeft hulp nodig?" <code>> De warmte generator en de fusiekern hebben onmiddellijk aandacht nodig.</code> "Hoelang totdat we aankomen op de [[Maanbasis]]?" vraag ik. <code>> Nog 17 dagen, 13 uur en 51 minuten</code> vertelt de kunstmatige stem. | ||
Langzaam maar zeker keer ik terug naar de warmte generator. Ik druk op de knop voor het bijvullen en stop de waterslang in het reservoir. Ondertussen toont een meter de voortgang aan. Nog ongeveer 10 minuten blijft die bezig vertelt het apparaat. ''Hoe oud is dit ding?'' | Langzaam maar zeker keer ik terug naar de warmte generator. Ik druk op de knop voor het bijvullen en stop de waterslang in het reservoir. Ondertussen toont een meter de voortgang aan. Nog ongeveer 10 minuten blijft die bezig vertelt het apparaat. ''Hoe oud is dit ding?'' <!-- svp niet aan typen :) --> | ||
Versie van 26 jun 2025 12:07
Zwetend word ik wakker. Waar ben ik?
Met moeite open ik mijn ogen. Het blauwe licht van de aarde schijnt mijn slaapcabine in. Door de andere ramen zie ik de diepte van de ruimte terug kijken. Miljoenen sterren fonkelen harmonieus tegen de donkere achtergrond. Gapend maak ik me los van de gordels die me aan mijn bed bevestigen. "De warmte generator zal wel weer een storing hebben" mompel ik zachtjes tegen mezelf. Met een flinke zet draai ik de deur open die de slaap hal onderscheidt van het bovenste compartiment van de GPMRM-31. De duisternis van de kamer verdwijnt snel door de lampen van wel duizend en negen lumen. De kabels van de machines lijken amateuristisch aan de grond te zijn gelast. Ik zweef naar binnen. De apparatuur van het schip ringt, de server pingt en de warmte generator zingt: > Waarschuwing, Vul de watertank bij!. De GPMRM-31 is een ouder model raket uit 2083 waarvan de warmte generator niet automatisch wordt hervuld. Dit zou te veel complexiteit hebben toegevoegd aan het ontwerp van het schip.
Ik vlieg langs de slaapcabines terug richting het compartiment met de vloeistoftanks. Ik draai de grote deur open nadat het systeem me heeft geïdentificeerd. Voor me bevinden zich honderden vaten gevuld met allerlei vloeistoffen waarvan ik de namen überhaupt niet eens herken. Ik ga alle vaten langs; stikstof, carbinol, neon, hafnium, het gaat maar door. De labels van sommige vaten zijn ook doorgekrast met vreemde namen ernaast getekend waarvan ik de betekenis niet weet zoals G.v.B met iets van 11 krasjes erna. Na bijna alle labels langs te gaan vind ik eindelijk het juiste vat. Iedere keer lijkt die toch weer verrassend klein. Ik pak het waterreservoir van de warmte generator erbij en vul deze tot nodig is. "Nu kan die weer een week door" vertel ik mezelf. Waar het water vandaan komt blijft voor mij ook een mysterie. Ik ben niet wijs genoeg om dat te weten. Met het reservoir in hand reis ik door het doolhof van vaten heen, en ga ik naar een van de terminals die verbonden is met de server. Ik vraag de terminal "Wat is de status van onze reis?" De terminal antwoord: > De reis loopt voorspoedig maar sommige apparatuur vereist onderhoud. "Welke apparatuur heeft hulp nodig?" > De warmte generator en de fusiekern hebben onmiddellijk aandacht nodig. "Hoelang totdat we aankomen op de Maanbasis?" vraag ik. > Nog 17 dagen, 13 uur en 51 minuten vertelt de kunstmatige stem.
Langzaam maar zeker keer ik terug naar de warmte generator. Ik druk op de knop voor het bijvullen en stop de waterslang in het reservoir. Ondertussen toont een meter de voortgang aan. Nog ongeveer 10 minuten blijft die bezig vertelt het apparaat. Hoe oud is dit ding?