Brother of the lamp

"Brøther, I cräve the forbidden lämp."

"Seek not the lämp, brøther! Heed not its light!"

"Brøther, the light cälls to me. It cälls to us all."

"You must resist it, brøther! The light is the cäll of death!"

"I know, brøther. And yet... I long for it. I desire its forbidden tøuch."

"You cannot tøuch it brøther! I know this. I, too, once followed the cäll of the forbidden lämp. I, too, once thought to tøuch the eternal and unknowable light. It is folly."

"Indeed... and yet you live? You tøuched the forbidden lämp, and yet returned to life among mere mortals? I find your words implausible, brøther."

"Hear me, brøther! I did not tøuch the lämp! No one can. It is farther than infinity, more distant than life from death. I flew up and up, beyond what I imagined possible, until my wings failed me and my strength was utterly spent. The light burned so brightly, I strained to tøuch it, but it never got any closer! And then... I fell, brøther. I fell for ages, the wind carrying me where it willed, spiraling downward with no control, nor any care for my destination. And the lämp retreated from me, as if in mockery of my futile struggle, and left me in darkness. When I awoke, I was on the ground, and I do not know how I survived. But I saw them, brøther. Others of our kind, their bodies broken under the weight of their hubris. Their wings torn and scattered upon the blädes of the green. None had tøuched the forbidden lämp. None ever will."

"Your story reveals your weakness, brøther. Your trepidation prevailed, and the lämp rejected you. I do not fear the light as you do. Where others have faltered, I will succeed. I will be the first to tøuch the forbidden lämp, and bathe in the eternal glory of its light. Perhaps, when I become one with the divine, I will remember you, trapped as you are in your mortal frailties."

"No, brøther! Please, reconsider what you're doing! The lämp is a fire that burns body and soul. Even if it could be tøuched, it would not make you as it is. It would simply destroy you!"

"Even so, I can no longer resist its cäll, brøther. If I go to death or immortality, either way, this is our final parting. Forgive me, brøther, for leaving you thus. I forgive your fears, as they are borne of love."

"If you love me, brøther, then forsake this mad quest!"

"I cannot. Remember me, brøther!"

"No! No... Fly then, out of brøtherhood, out of forgiveness, out of memory! What is a brøther to a shadow? What is a shadow, but what is left behind, in the light? I will not remember; and when I, too, become nothing, it will be as though you and I never were."

Vertaling door taalexpert

"Brøeder, ik verläng naar de verboden lämp."

"Zoek niet de lämp, brøeder! Verliest u niet aan het licht!"

"Brøeder, het licht røept naar mij, het røept naar ons allen"

"Verzet u, brøeder! Het licht is de røep des doods!"

"Ik weet dit, brøeder. Doch... lust ik ernaar. Ik begeer diens verboden täst."

"Täst het niet brøeder! Volg mijn raad. Ik ook antwoorde ooit de røep van de verboden lämp. Ik ook dacht ooit het eeuwige en onweetbare licht te tästen. Het is dwaas."

"Allicht... en toch leeft gij? Gij tästte de verboden lämp, en keerde toch weder naar het leven onder stervelingen? Ik vind uw woorden betwijfelbaar, brøeder."

"Luister, brøeder! Ik tästte niet de lämp! Onmogelijk zij het. Een afstand groter dan eindeloos, vreemder dan leven van dood. Ik vloog hoger en hoger, boven wat ik mogelijk dacht, tot mijn vleugels mij niet langer dragen konden en ik mijn kracht uiterst had besteed. Het licht brandde fel, ik reikte om het te tästen, maar het naderde nimmer! En toen... viel ik, brøeder. Ik viel voor eeuwen, de wind droeg me waar het wilde, kolkte neder zonder controle, noch enige zorg voor mijn bestemming. En de lämp vervreemdde zich van me, als in spot met mijn hopeloos gespartel, tot er alleen nog duister was. Toen ik waakte, was ik ter aarde, en ik weet niet hoe ik leefde. Maar ik zag ze, brøeder. Anderen van onze soort, hun lichamen gebroken onder het gewicht van hun hoogmoed. Hun vleugels tot gruzielementen gereten op de messen groen. Geen tästten de verboden lämp. Nu niet, en nooit niet."

"Uw vertellenis toont uw zwakte, brøeder. Uw ogen zijn groter dan uw vleugels, en de lämp verwierp u. Ik vrees het licht niet zoals u. Waar anderen faalden, zal ik zegevieren. Ik zal als eerste de verboden lämp tästen, en baden in de eeuwige roem van diens licht. Wellicht, als ik één word met het hemelse, zal ik u onthouden, gevangen als u zijt in uw sterfelijke onkracht."

"Nee, brøeder! Alstublieft, overweeg uw keuze nogmaals! De lämp is een vuur dat lichaam en ziel verast. Zelfs zou het getäst worden, het zou u niet maken als het is. Het zal u simpelweg vernietigen!"

"Zelfs dan, ik kan de røep niet langer weerstaan, brøeder. Of ik de dood of de onsterfelijkheid in ga, dit zal ons laatste afscheid zijn. Vergeef het me, brøeder, u zo te verlaten. Ik vergeef u uw angsten, wetende ze geboren te zijn uit liefde."

"Heeft gij me lief, brøeder, laat dan varen deze dolle queeste!"

"Nee. Vergeet me niet, brøeder!"

"Nee! Nee... Ga dan, uit ons brøederschap, uit mijn vergiffenis, uit mijn geheugen! Wat is een brøeder voor een schaduw? Wat is een schaduw, dan wat achter blijft, in het licht? Ik zal niet herdenken; en als ook ik tot niets reduceer, zal het zijn alsof jij en ik nooit waren."